We staan weer vroeg, 7:15 is zo’n beetje de regel deze vakantie. We eten voor de laatste maal onze broodjes in haus Monica Bachmaier en rijden naar de Grossglockner hochalm strasse. Na een uurtje mogen we afrekenen voor een ritje van 40 km, 32 euro ! , maarja, we staan er toch dus voorruit maar weer.
Al bij de eerste stijging merk je toch wel dat we veel kilo’s en of te weinig paarden hebben, elke 100 mtr omhoog is ongeveer 1% vermogensverlies en dat de sprong van 2 naar 3 te groot is. Door de hoogte komt de turbo pas bij 2500 tpm in en dat betekend , doortrekken tot 4500 toeren en dan valt de motor net terug op 2500 tpm.
We gaan in de 2e versnelling omhoog, een geluk, er zijn niet veel andere toeristen, dus we hebben geen filevorming achter ons .
Onderweg komen we een gezelschap tegen dat met hun Puch brommers ook de pas bedwingen, die gaan pas langzaam, ook zij raken vermogen kwijt en op 2000 mtr hebben wij nog 88 Pk, maar zij …. bijsteppen is het advies. Zou dat ook gelden voor fietsers en wandelaars ?
De laatste maal dat we bij de gletscher waren was in 1999 met de Subaru’s en toen konden we nog op het ijs wandelen , nu 13 jaar later is het ijs zeker 10 km terug getrokken ondanks de vele sneeuw van de afgelopen 2 jaar, opwarming van de aarde ? Ja, maar dat is volgens de statistieken aldaar al 3000 jaar aan de gang…..
We rijden binnendoor naar Velden Am Wörther See en heel Oosterijk lijkt nog niet wakker, zo rustig is het, ze hebben 2 weken terug ook de laatste sneeuw pas gehad.
Aangekomen in Velden Am Wörther See proberen we het huisje te zoeken waar Ad en Yvonne 3 jaar geleden ook in gelogeerd hebben. Voor de Shell pomp, na de Shell pomp, kilometers verder de zijstraten in, pffffffff, niet ste vinden wat er op lijkt, we bellen Ad even en die weet het zo snel ook niet meer, ik had Yvonne gisteren nog een mailtje gestuurd voor het adres maar we hebben nergen gratis internet en dus de mail niet terug ontvangen. Na van Yvonne het telefoonnummer te hebben gekregen, blijkt dat het pension nog dicht zijn. Verder zoeken dus, en we vinden een camping Am Wörther See, we staan er met 2 fransen en verders niemand, de honden kunnen los. Avonds een Oostenrijkse Cordon bleu gegeten, ehh, een dubbelgeslagen snitzel met ham en kaas ertussen, lekker!